Yogyakarta

Na een mooie maar lange vliegreis kwamen we aan op het vliegveld van Denpasar in Bali. Het (lucht)verkeer zat schijnbaar mee aangezien we een uurtje eerder arriveerde. We hebben in ieder geval geen files gehad dat is een ding dat zeker is. We kwamen aan om 21:00 en ons volgende vliegtuig zou vertrekken om 08:00 uur dus Royce had een slaapplaats geregeld. Dit was erg fijn aangezien het slapen in het vliegtuig best een uitdaging bleek te zijn. Omdat wij zo avontuurlijk zijn, en zeker niet dikkoppig, gingen wij te voet opzoek naar het hotel. Dit zou namelijk op 15 minuten loopafstand liggen. Royce had precies onthouden waar het hotel moest liggen. Dit had hij namelijk in het vliegtuig bestudeerd. Royce:" Deze weg af en dan zijn we er!". " Kom lopen we hier links.... En uhm.... Nu rechts".  Michelle:" Waarom pakken we geen taxi?" Maar Royce was zo geconcentreerd bezig dat hij dit niet mee kreeg. Na nog eens 500 meter te hebben gelopen kwamen we tot een stop. Voor ons zagen we een groot gebouw liggen. Een mooi gebouw gedecoreerd met beelden en planten. De gang naar de entree was gemaakt van marmer. Het maanlicht dat weerkaatste in de tegels liet de tegels glimmen als een spiegel. Een mooi gebouw en toch was het een beetje teleurstellend. We stonden namelijk voor het vliegveld.... Michelle: " Misschien toch maar een taxi." Royce:"prima". Nog geen 10 minuten later stonden we voor het hotel (dat overigens aan de hele andere kant lag). We werden vriendelijk ontvangen en konden meteen naar onze kamer. Vlak voordat we naar binnen gingen zag ik aan de rechterkant een spuitbus staan. Op de bus stond een kakkerlak afgebeeld, deze lag op zijn rug met de voetjes in de lucht. Binnen nog geen seconde stond ik pal naast Royce. Nadat Royce de deur, de muur, de prullenbak, het plafond en de gordijnen had nagekeken, ben ik bij de deur gaan staan. Ja ja deze held had een vluchtroute. Daarna begon de inspectie pas echt. Ik geloof dat Royce erg blij was dat er niet veel in de kamer stond en dat de kamer erg klein was. Aangezien hij alles heeft moeten nakijken. Gelukkig was alles prima in orde en konden we eindelijk gaan slapen. Toen de wekker afging leek het alsof we nog maar net in bed lagen. Zo snel als kon zijn we opgestaan en hebben we ons klaar gemaakt voor nog een vliegreis. met onze rugzakken om begon onze wandeling naar het hotel. Want nu wisten wij de weg echt! Het was pas 07:15 uur en de temperatuur was al gestegen naar 28 graden. Onze tassen hadden we gelukkig licht ingepakt maar wogen toch nog 10/11 kilo. Dit met wat weinig slaap was een uitdaging. Royce:" We hoeven hier alleen maar rechtdoor te lopen en dan zijn we er, dat heb ik nog onthouden van gisteren." Sceptisch maar braaf liep ik achter Royce aan. Na 10 minuten begonnen we weer te twijfelen en net voordat ik een cynische opmerking wilde maken riep Royce:" Daar!" Gelukkig het vliegveld we hadden het gevonden. De entree leek in het daglicht nog eens zo mooi. Ik weet niet of het kwam doordat we nu de details konden zien of omdat ik blij was dat we het vliegveld hadden gevonden. Jammer genoeg stonden we aan de verkeerde kant van het vliegveld. Maar goed dan lopen we toch gewoon even naar de andere kant. Na 20 minuten lopen zagen we het bord departure ophangen met alle vluchten. We hadden onze vlucht snel gevonden, alleen in plaats van de terminal stond er op last call. In een mep waren we allebei wakker en was ons tempo drie keer zo snel. Snel rende we de trappen op naar de gate waar werd gevraagd om onze boardingtickets. ... ... ... O ja eerst boarden. Snel snel werd alles geregeld, onze tassen werden ingenomen en we konden weer de trap op naar de gate. In een sprint vlogen we langs alle mensen en winkels af, we hadden allebei de laatste weken nog veel gesport voor het surfen maar wat kwam dat nu toch goed van pas. Op een afstand zagen we de plek waar we moesten zijn. De deur was dicht en de medewerkers waren wat met papieren het stapelen. Lichtelijk buiten adem kwamen we aan en zeiden dat we met het vliegtuig mee moesten. De medewerkers lachte en vertelde ons dat we pas over 15 min aan boord konden gaan. Het vliegtuig had namelijk wat vertraging opgelopen. Eenmaal in het vliegtuig ging alles prima en we waren binnen een uur in Yogyakarta, hier hebben we een taxi geregeld om ons naar het hotel te brengen. We waren erg vroeg bij het hotel en onze kamer was nog niet klaar dit zou nog z'n vijf uur duren. We hebben onze tassen daar afgezet en zijn de stad ingegaan. Het eerste wat we hebben bezichtigd was het paleis van de Sultan. Een mooi en groot complex. De ga gen en ruimtes daar leken wel een doolhof waar geen einde aan kwam. Omdat we geen tolk hadden gevraagd en alles in het Indonesisch was geschreven hadden we alleen de informatie van onze reisgids. Achteraf wel jammer want veel ruimtes hadden beslist mooie verhalen gehad. We vervolgde onze reis naar het Waterpaleis. Dit was een badplaats voor de Sultan en zijn gezin. De plek was mooi onderhouden en door stiekem mee te luisteren bij de gidsen kregen we wat leuke weetjes mee. Na nog wat te hebben rondgelopen zagen we dat we terug konden gaan naar het hotel. Een lekkere douch en siësta waren geen slecht plan. Samen geperst in een becak reden we naar het hotel. Ergens halverwege de rit viel mij in dat de tijd in yogya 1 uur eerder is dan in Bali. Royce had dit niet meegekregen en had dus nog de Balinese tijd. Ruim op tijd kwamen we aan in het hotel. Gelukkig was onze kamer al klaar. Sterker nog we kregen een gratis upgrate. Onze kamer was nu een deluxe kamer. Deze dag zijn we ook niet meer uit het hotel gekomen. De tweede dag hadden we afgesproken met onze becak rijder dat hij onze chauffeur zou worden van de dag. Onze dag zou al vroeg beginnen want hij vertelde over de mooiste zonsopkomst in Jawa die wij moesten zien. Dus om 04:00 uur stonden we met ons ontbijtpakketje op de stoep van het hotel. We hebben deze dag ook veel gezien en gedaan. Het begon met de zonsopkomst daarna de boeddhistische Borobudurtempel gevolgd door de hindoeïstische Prambanantempel. Ondertussen zijn we nog gestopt bij een zilversmid en hebben we mogen genieten van de mooie tour. Om 15:00 uur waren we weer terug in het hotel. Na ons te hebben verzorgd en te hebben gegeten zijn we om 21:00 uur omgekiept. 's Nachts schrok ik wakker en bedacht mij dat de schoonmaaksters altijd erg vroeg waren hier. Snel pakte ik het kaartje en hing deze aan de deur. In de ochtend hoorde we geklop op de deur. Dat zal vast bij onze buren zijn zei ik tegen Royce die ook wakker was geworden van het geluid. Ik had het nog niet uitgesproken of we hoorde een knal. Het was onze deur die open ging maar tegen werd gehouden door de klem. De schoonmaakster schrok en verontschuldigde zich zeker 20 keer. Ik had toch dat bordje opgehangen? Wat vreemd. Royce maakte de deur open en zag inderdaad het bordje hangen. Alleen stond deze niet op uitslapen maar op schoonmaken. Ik had in de avond het bord gelezen en ook zo opgehangen, er niet aan gedacht dat deze moest worden omgedraaid oeps... Och ja we waren nu toch wakker dan maar ontbijten. De derde dag hebben we rondgelopen in de grote warenhuizen van Yogya. Het verschil van rijkdom is hier pijnlijk zichtbaar. In het winkelcentrum kon je alles krijgen maar voornamelijk wel merk. Je zag dat dit een plek was voor de upperclass. Buiten het centrum kon je tweedehands schoenen kopen en stoffen, ook staan overal eetkraampjes waar je heel goedkoop kan eten. Deze kraampjes geven je darmen alleen al een feestje als je ernaar kijkt. Ik denk dat ons westers spijsverteringsstelsel helemaal naar de mallemoer zou gaan als we hier iets van zouden eten. In de stad lopen maar weinig westerse mensen rond, we trekken dan ook veel aandacht. Mensen zwaaien naar ons en vragen zelfs of wij met hun op de foto willen. Yogya is een leuke stad  met veel mogelijkheden toch hebben we in drie dagen tijd al zoveel gezien dat we merken dat het tijd is om verder te gaan. Het eerst beschikbare trein kaartje om naar Surabaya te gaan was zondag om 3:30 uur. Vandaag is onze laatste dag in deze stad we hebben leuke mensen ontmoet en prachtige dingen gezien. Even was het plan om te gaan grot klimmen maar deze activiteit bleek erg duur te zijn. Dus dan nog maar wat laatste plekjes in de stad bezichtigen voordat we vertrekken naar Surabaya. Namaste