Yogja

Onze laatste dag in Yogyakarta was niet echt spannend, de belangrijke tempels en leuke uitstapjes hadden we al allemaal gedaan. Het winkelcentrum hadden we al helemaal doorlopen en er waren geen mooie parken of andere bezienswaardigheden op loopafstand. Op de stadskaart hadden we gezien dat er een vogelmarkt was aan de andere kant van de stad. Op deze markt, je raad het al, zouden verschillende vogelsoorten aangeboden worden. Ook kon je hier alle benodigdheden kopen en diverse bloemen en planten. Aangezien wij toch niets beters te doen hadden besloten wij om naar de markt te gaan. Langs de straten en aan bijna ieder huis in yogja hangen kleine vogelkooien met vogeltjes vrolijk te fluiten. Al eerder hadden Royce en ik het over de iet wat kleine kooien en hoe de vogels altijd pal in de zon hingen. Ik vond dan ook dat wij naar de markt moesten gaan om op z'n minst een vogel te gaan redden! Aangekomen bij de markt bleek het er aardig druk te zijn. Op het eerste gezicht leek het er redelijk schoon te zijn en zagen we een paar goed verzorgde vogels in redelijke kooien. Maar hoe verder wij de markt op liepen hoe erger het werd. Op de markt kon je niet alleen vogels kopen maar ook hagedissen, kakkerlakken, vissen, insecten, wormen, apen, slangen, eekhorens en nog veel meer. Het eerste beest dat mijn aandacht trok was een grote vleermuis, ik geloof een vliegende hond maar dat weet ik niet zeker.ik bleef dan ook langer staan bij de kooi om het arme beestje goed te bekijken. De verkopen was dan ook binnen een mum van tijd bij mij en vertelde dat ik het beest goed kon gebruiken voor het maken van medicijnen. Door het gebrekkige engels van de man en mijn desinteresse begon ik om mij heen te kijken, dit tevens in de hoop dat de man zou ophouden met praten over alle dingen die ik met het beestje kon doen. De man leunde op een grote open kist met een donkere inhoud, pas toen ik goed keek zag ik de pak vol zitten met kakkerlakken die aan alle kanten over de bak heen kropen. De paniek die op dat moment door mij heen schoot was enorm, ik begon snel om mij heen te kijken en zag alles ongedierte om mij heen lopen. Royce, die ondertussen al was verder gelopen, riep mij waardoor ik pas weer in beweging kwam. Overal hingen en stonden kooien met beesten. Kleine kooien met soms wel vier tot vijf beesten, het beeld was hartverscheurend. De hele tijd hadden we de neiging om alle kooien open te zetten zodat alle beesten weg konden rennen en vliegen. We zijn dan ook niet lang gebleven. Op weg naar de uitgang zag Royce een aantal kooien met uilen staan. De kleine jongen uilen zagen zo zielig en depressief uit dat we het niet over ons hart kregen om ze achter te laten. De verkopen van de uilen bleek de vieze man van de vleermuizen te zijn en vertelde ons dat de uiltjes 125.000 rupiah kosten, dat is €7,95. Na wat onderhandelen waren wij de trotse eigenaren van een kleine jonge uil, die wij nu voor €3,18 hadden gekocht. Het beestje werd in een papieren zak geduwd en kreeg een flinke schep wormen over zich heen gegooid. Vervolgend werd de zak dicht gebonden en aan ons meegegeven. Gelukkig voor de vogel zaten er luchtgaten in de zak, jammer voor ons want nu vielen er continu wormen uit de zak. We liepen de markt af en zo de drukke straat op. Geen idee waar we heen moesten en waar we het beestje vrij konden laten zonder dat hij meteen prooi was voor een ander beest. Gelukkig had een Becak chauffeur ons gezien en wist een mooie plek voor het beestje. Op een grasveld met twee mega grote bomen vlakbij het waterpaleis werden wij afgezet. Onder de boom hebben wij het beestje, dat de naam Yogja had gekregen, vrijgelaten. We hebben jammer genoeg niet alle beesten kunnen redden op de markt. Maar het gaf een goed gevoel om dit kleine mupke zijn vrijheid te geven.